Na het lezen van dit blog van Eveline, bleef het beeld van gevangen zijn bij mij hangen. Hoe vaak zitten wij gevangen in ons eigen denken, in dogma’s die we geleerd hebben, of onze eigen referentie kader. In de brief aan de Romeinen 12:2 staat
” En word niet aan deze wereld gelijkvormig, maar word veranderd door de vernieuwing van uw gezindheid om te kunnen onderscheiden wat de goede, welbehaaglijke en volmaakte wil van God is.”
Maar als je de verzen er om heen leest, zie je dat daar een belangrijke les in staat:
1 Ik roep u er dan toe op, broeders, door de ontfermingen van God, om uw lichamen aan God te wijden als een levend offer, heilig en voor God welbehaaglijk: dat is uw redelijke godsdienst.
2 En word niet aan deze wereld gelijkvormig, maar word veranderd door de vernieuwing van uw gezindheid om te kunnen onderscheiden wat de goede, welbehaaglijke en volmaakte wil van God is.
3 Want door de genade die mij gegeven is, zeg ik ieder onder u niet hoger te denken dan hij moet denken, maar laat hij denken in bescheidenheid, naar de mate van geloof zoals God die aan ieder heeft toebedeeld.
4 Want zoals wij in één lichaam vele leden hebben en de leden niet alle dezelfde functie hebben,
5 zo zijn wij, hoewel velen, één lichaam in Christus, maar ieder afzonderlijk leden van elkaar.
Het woord ontferming springt er voor mij, “het lot van een ander aantrekken”, je zorgen maken om een ander. God maakt zich zorgen om ons, maar zorgt ook voor ons. En vooral dat laatste is het waard om ons aan Hem te wijden, toch? Als snel ben ik geneigd om deze vraag te weerleggen naar het evenbeeld van ouder en kind, maar doe dat niet. Waarom niet? om de simpele reden dat ik deze ontferming van mijn ouders niet ken, en ik denk vele met mij.
Toen ik net tot geloof kwam, wilde ik heel graag, en had ik ook het idee, dat God de vader was die ik nooit had gehad. Kon ik me niet voorstellen dat er zoveel liefde was voor mij. Langzaam aan is dat besef er gekomen, maar is er ook nog steeds besef dat God niet alleen liefdevol maar ook jaloers en rechtvaardig is. Dat betekend dus dat ik mijn rol in deze relatie moet nemen en niet maar lukraak alles kan doen waar ik zin in heb. Dit betekent dus dat ik een bewuste keuze maak om God als mijn Vader te accepteren, dat ik naar Hem wil luisteren, en ook wil doen wat Hij mij opdraagt.
Dit betekend dus dat ik mijn gemoed, mijn verstand moet veranderen, om zo dus mijn eigen ik te kunnen veranderen. Als dat lukt, beter gezegd, als ik dat ga doen dan leer ik wat de wil van God is in mijn leven. Pak je eigen leven dus aan, wees niet hoogmoedig over wat anderen doen, want God geeft ieder een mate van geloof. Oordeel dus niet dat doet God wel. Kom los van je eigen patronen, dogma’s vanuit de kerk en ga met God aan de slag. Laat zijn ontferming jou aanraken, zodat jij geloof kan ontvangen en kan vernieuwen, zodat we samen een lichaam kunnen vormen en het licht van Christus kunnen laten schijnen in deze wereld.