Afgelopen woensdag schreef ik over perfectionisme, en hier kwam een, voor mij, heel bijzonder verhaal achter weg.
We, Patrick en ik, waren al een tijdje bezig met wat God met ons wil, en er waren wat twijfels. Ik had mijn “zussen” gevraagd om mee te bidden.
Woensdag ochtend las ik in een boek wat over perfectionisme, en halverwege dat stuk, kreeg ik het op mijn hart om te schrijven, wat ik ben gaan doen en wat resulteerde in een blog.
Nou is het zo dat ik de laatste tijd, de meeste van mijn blogs altijd eerst aan Patrick laat lezen, alvorens ze online te zetten. Zo deed ik dat ook woensdag.
Hij had die dag school en kwam eind van de middag thuis. Op mijn vraag wat hij er van vond, bleek dat het stuk hem had aangesproken, en voor hem wat dingen duidelijk had gemaakt. Hij dacht dat ik het stuk naar hem gemaild had, en dat ik het gekopieerd had vanaf het internet.
Verbaasd, vertelde ik hem dat ik eigenlijk eerst had staan twijfelen of ik het wel moest mailen, gezien het over perfectionisme ging, iets wat ons allebei wel eens in de weg zit, dat het niet verkeerd over zou komen, maar dat ik het stuk op mijn hart had gekregen en dat God door mij heen had gesproken en deze tekst had gegeven. Ik had niks gekopieerd, ja de tekst over de Thora, waarin de Hebreeuwse namen staan.
Ik vond het zo bijzonder om te horen en te zien, dat je dus iets op je hart krijgt en er dan zoveel bedoeling – betekenis voor een ander, in dit geval mijn eigen man, achter kan zitten. Een bevestiging dat God op bijzondere en soms simpele manieren dingen aan ons duidelijk wil maken, de ene keer dichtbij de andere keer ver weg.
Dankbaar voor deze situatie, voor mij
Natuurlijk leven, in geloof……