Lees en denk mee…. 1 Jozua 1: 9

Jozua 1: 1-9

1 Het gebeurde na de dood van Mozes, de dienaar van de HEERE, dat de HEERE tegen Jozua, de zoon van Nun, de dienaar van Mozes, zei:
2 Mijn dienaar Mozes is gestorven. Nu dan, sta op, steek deze Jordaan over, u en heel dit volk, naar het land dat Ik aan hen, de Israëlieten, ga geven.
3 Elke plaats die uw voetzool betreedt, heb Ik u gegeven, overeenkomstig wat Ik tot Mozes gesproken heb.
4 Van de woestijn en deze Libanon af tot aan de grote rivier, de rivier de Eufraat, heel het land van de Hethieten, en tot de Grote Zee, waar de zon ondergaat, zal uw gebied zijn.
5 Niemand zal tegenover u standhouden al de dagen van uw leven. Zoals Ik met Mozes geweest ben, zal Ik met u zijn. Ik zal u niet loslaten en u niet verlaten.
6 Wees sterk en moedig, want ú zult dit volk het land dat Ik hun vaderen gezworen heb hun te geven, in erfbezit laten nemen.
7 Alleen, wees sterk en zeer moedig, door nauwlettend te handelen overeenkomstig heel de wet die Mozes, Mijn dienaar, u geboden heeft. Wijk daar niet van af, naar rechts of naar links, opdat u verstandig zult handelen overal waar u gaat.
8 Dit boek met deze wet mag niet wijken uit uw mond, maar u moet het dag en nacht overdenken, zodat u nauwlettend zult handelen overeenkomstig alles wat daarin geschreven staat. Dan immers zult u uw wegen voorspoedig maken en dan zult u verstandig handelen.
9 Heb Ik het u niet geboden? Wees sterk en moedig, schrik niet en wees niet ontsteld, want de HEERE, uw God, is met u, overal waar u heen gaat.

Jozua een dienaar van Mozes, de dienaar van God, mag het beloofde land binnen gaan. Zolang hij vastberaden en vol vertrouwen blijft, mag hij het beloofde land binnen gaan zegt God. God beloofd dat Hij hem nooit zal verlaten, in de steek zal laten.
Ontzettend mooie belofte en het enige wat Jozua hoeft te doen is te vertrouwen en vastberaden te blijven…

Afgelopen periode heb ik vers 9 een paar keer mogen lezen in verschillende contexten, links om rechts om kreeg ik het steeds te lezen en dat zet aan het denken.

Hoe staat het met mijn geloof? Blijf ik vertrouwen en vastberaden? of verdwijnt mijn vertrouwen op het moment dat het niet gaat zoals ik het wil?  Slaat de twijfel toe op het moment dat het even anders gaat dan dat ik verwacht had?

Ons gezinsleven, kan ik met gemak “bruisend” noemen met 4 kinderen. Als ongelovige mama werd ik een gelovige mama, en begon ik te leren dat ik mijn kinderen cadeau heb gekregen, voor ze mag zorgen. Dat er “iets” is die mijn kinderen van haver tot gort kent, en weet wat het beste voor ze is, en dat zijn niet altijd mijn ideeën ben ik achter gekomen. Ik heb moeten leren vertrouwen op God’s plan, op zijn wegen met “mijn”  kinderen en dit heeft met regelmaat veel verdriet gekost.

Ongeveer 4 jaar geleden hebben wij een keuze moeten maken voor een van onze dochters, de keuze om haar niet meer thuis te laten wonen. Ik spreek haar bijna iedere dag, maar zie haar ongeveer om de week, de ene keer wat langer dan de andere keer, gezien ze ca. 100 km verderop woont.

In de periode dat deze beslissing werd genomen, zijn we door God geleid, maar ik besef nu des te meer dat ik vertrouwen heb gehad in Hem. Toch was ik het niet met God eens, de vraag die ik mij vaak stelde was: “hoe kan het dat ik een kind krijg en er niet voor kan zorgen en een ander wel?” Ik heb mijn vertrouwen toen der tijd heel erg op God moeten stellen omdat zij, door haar autisme, niet meer thuis kon blijven. Als ik nu terugkijk, merk ik dat ik het sterk en moedig zijn, heb mogen ontvangen van God, want vertrouwen vond ik lastig, ik stelde mijn vertrouwen op hulpverleners, maar dat werd met regelmaat geschaad.

Maar al gaandeweg leert men, en heb ik geleerd om met andere ogen te kijken, en ik hoop met God’s ogen. Lukt dit altijd, Nee, mijn oude ikje is toch nog altijd aanwezig en steekt met regelmaat de kop op. Toch ben ik me nu zo bewust van deze tekst dat ik bij onverwachts nieuws deze woorden weer hardop uitspreek, er in wil geloven en zo verder wil gaan.  Zo weet ik nu al dat ik de komende weken sterk en moedig mag zijn, vanwege vragen die beantwoord gaan worden, en dat die alle kanten op kunnen gaan.

• Ben jij je bewust van de opdracht die God jou gegeven heeft?
• Durf jij vol vertrouwen, vastberaden de weg te gaan die God voor jou open heeft gezet?
• Ben jij sterk en moedig, dat je überhaupt die weg accepteert om te gaan?
• Kan jij God’s stem verstaan tussen alle stemmen van vrienden enz.?
• Durf jij God’s weg te gaan als de mensen om je heen je voor gek verklaren? (of een andere mening zijn aangedaan)
• Zijn er situaties in jouw leven waarin je God vertrouwde, of waarop je nu terug kijkt en vertrouwen had mogen hebben?

Ik bid dat jij ook sterk en moedig zal zijn, welk pad je ook mag gaan, Dat je vastberaden en vol vertrouwen zal wandelen, wetende dat God met je is.