Lees en denk mee…. Jozua 6 en 7

Jericho is verslagen, Rachab en haar familie zijn de enige overlevenden. Wat een feest, Jozua is door de Heer geleid en alles ging volgens plan. De belofte van God werd werkelijkheid,  wat een heerlijk gevoel moet dat zijn geweest. Het idee dat je door God geleid word, dat Hij jou een opdracht geeft en dat Hij deze ook werkelijkheid laat worden.  Het lijkt mij geweldig om een opdracht te horen zoals Jozua en dan de overwinning te mogen vieren. Gewoon vol vertrouwen zonder twijfel op pad gaan. (Jozua 6)

En dan, dan gaat het niet zoals gedacht, je verliest een strijd en begrijpt er helemaal niks van (Jozua 7:2-5). Hoe kan dat nou God was toch met je en nu, nu gaat het niet zoals je had gedacht. Jozua scheurt zijn kleren, gaat in gesprek met God en vraagt de bekende “waarom” vraag, inclusief zijn eigen bedenksels en conclusies.

Herken je jezelf hier al in? Hoe vaak is het jou overkomen dat je denkt de goede kant op te gaan, God gehoord te hebben. Je denkt te doen wat Hij wil en dan gaat het niet zoals je in je hoofd had.. Wat een teleurstelling. Wat gebeurd er dan? ga je in gebed? word je boos? stel je ook de vraag “waarom”? Spui je al je conclusies?
God reageert meteen, en verteld dat de Israëlieten niet goed geluisterd hebben. Ze hebben gezondigd (Jozua 7:11). Meteen hier achter aan komt ook de oplossing om het volk te verlossen van de ban, maar dit kost wel het leven van de dader, maar ook van zijn hele gezin.

Bij het lezen van dit stuk in Jozua bedacht ik me dat dit iets is wat heel reëel is, een voorbeeld voor ons allen. Als christenen zijn wij ook samen op pad met God, Hij gaat met ons mee, heeft ons ook beloftes gedaan. Ook in ons leven gebeurd het met regelmaat dat het niet zo loopt als dat we in gedachten hadden. En vaak omdat we “afhankelijk” zijn van anderen, anderen die toch iets te veel aan zichzelf denken, verleid worden, en dus dingen doen die niet handig zijn.  Misschien is het jezelf wel eens overkomen, dat je teveel naar je eigen verlangen luisterde, waardoor anderen niet kregen wat ze eigenlijk wel zouden kunnen hebben krijgen. Heb je überhaupt het idee dat God boos kan zijn op je? of denk je dat dat wel mee valt?

Wat ik mooi vind is dat Jozua zich meteen tot God richt, in gesprek gaat, spijt betuigd, ondanks zijn onbegrip, verdriet en misschien wel boosheid. Toch heeft hij het besef dat hij zich tot God moet wenden, de wijsheid gekregen om te doen wat hij moet doen. Hij gaat dan ook meteen aan de slag, volgt God’s aanwijzingen op zodat de dader achterhaalt kan worden.

Hoe ga jij om met tegenslagen??