Lees je mee in Mattheüs 28, de verzen 1 t/m 10?
Vers 8 sprong er voor mij uit en voor jou?
Hoe bijzonder is het om te lezen dat de vrouwen naar het graf van Jezus toe gingen, ik ga er van uit dat ze er met een verwachting naar toe gingen, maar ik denk dat het anders uitpakten dan ze verwacht hadden. Er was een aardbeving, de steen was weg gerold en er zat een engel van de Heere, die vervolgens nog tegen ze praat ook. Ik denk dat ik me rot zou schrikken als er een gedaante voor mij zou komen en mij een opdracht zou geven, ondanks dat ik weet dat God engelen stuurt.
Dit deed mij meteen nadenken over het feit dat deze vrouwen, met vrees maar ook met grote blijdschap naar de discipelen gingen. Gewoon zomaar, zonder vragen te stellen. Gewoon meteen geloven dat zij de boodschap moeten brengen, zonder Jezus ook maar gezien te hebben, er gewoon op te vertrouwen en te gaan. Dit is dan ook de reden dat dit vers er bij mij uit springt en doet nadenken over mijn “gaan”. Ben ik net zo bevreesd, maar wel vol blijdschap om de boodschap van een gekruisigde, maar bovenal opgestane Heer te vertellen? Ga ik zonder te zien, gewoon bij het horen van een stem, doen wat er van mij gevraagd word, of eigenlijk opgedragen wordt?
Op hun navolging van de opdracht, krijgen zij als het ware een bevestiging, Jezus zelf verschijnt aan hen. Hoe mooi is dat dan wel niet?! Hem zien en Hem herkennen, vasthouden en aanbidden. Ik krijg er kippenvel van, op positieve manier weliswaar. Luisteren, opvolgen, gaan, herkennen, vastpakken, aanbidden………. Wat een geweldige ontmoeting hebben die vrouwen gehad.
- Heb jij dat ook mogen ervaren? Dat je Zijn stem hoorde, die opvolgde zonder vragen te stellen, om vervolgens onderweg Jezus te mogen ontmoeten?
- Zo nee, zou je dat willen, en wat denk je dat je dan nodig hebt om dit ook mee te mogen maken?
Ik hoop dat wij dit soort ervaringen mogen mee maken, als onderdeel van groeien in ons geloof, in ons vertrouwen.
Ik bid je een fijne week toe.