Afgelopen donderdag was het zo ver The Passion in Leeuwarden, samen met mijn dochter op pad. In de ochtend eerst nog even eieren gekookt zodat Joshua die kon versieren voor het paasontbijt en om 13:00 uur ging ik op pad, heb haar van school gehaald en zijn we eerst naar haar huis gegaan. Spullen afzetten en spullen pakken en toen op naar Leeuwarden.
We hebben eerst heerlijk gegeten bij Yucatan, een restaurant waar ze stage heeft mogen lopen, om vervolgens naar het Wilhelminaplein te gaan. We wilden er bijtijds zijn, dus waren er rond 19:00 uur, best vroeg als het om 20:30 uur begint, maar ja we wilden ook niet helemaal achteraan staan.
Voor mij een hele bijzondere avond, een dochter die eigenlijk niet zo veel met het geloof heeft maar mij uitnodigde, voor het eerst dit evenement live mee maken, het is gewoon bijzonder. Vorig jaar vond ik The Passion niet zo best, vond het steeds meer afwijken van de “werkelijkheid” dus had de hoop dat dat dit jaar anders zou gaan. Ik moet zeggen het viel me reuze mee. De verteller werd ik niet heel enthousiast van, het was net alsof je naar een (in mijn ogen) beroerde cabaretier voorstelling stond te kijken, maar goed die nemen we dan maar voor lief. De liederen vond ik heel mooi en degene die me nog steeds bij blijft is deze:
Er was flink wat beveiliging op de been, controle bij het oplopen van het plein, grote vrachtwagens voor de ingangen van het centrum. Om het plein heen zijn allemaal appartementen, waarvan de balkonnetjes ook helemaal vol stonden met mensen, geweldig om te zien hoeveel mensen er op de been zijn gekomen. De sfeer was ook super, lekker staan kletsen met de mensen om ons heen.
Toch blijf ik mij verbazen over hoeveel mensen er toch nog meedoen met het roepen “laat barabas vrij” en “kruizig hem”, ik kan het niet uit mijn mond krijgen. Het klopt niet in mijn hoofd zeg maar.
Nee, ik kan alleen maar zeggen dat ik genoten heb, helpt het mij om meer stil te staan, “dichter bij” te komen? Ik weet het niet, op dat moment misschien een beetje, maar op de lange duur? ik weet het niet. Toch zeg ik, als je de kans krijgt om een keer te gaan, GA, maak het mee, ervaar het, geniet.
