Wat natuurlijk lijkt, maar niet altijd natuurlijk voelt.

Twijfel, liefde, grenzen……

Hoeveel houd je van God?

Wat heb je voor Hem over?

Waar sta je?

Mijn blogs schrijf ik graag om mijn eigen gedachten op een rijtje te zetten, maar ook zeker om anderen na te laten denken. Ik hoop een soort van trigger te zijn, met mijn eigen bevindingen en levenservaringen.

Toch is er de laatste tijd veel twijfel over hoe nu verder?, blijven bloggen of stoppen? afscheid nemen van Social Media (Facebook, Instagram) of toch maar laten bestaan omdat je daar mensen mee bereikt. Maar daarnaast ook de twijfel over wel of niet solliciteren, aan het werk gaan? zelfs de gedachten aan een boek schrijven is voorbij gekomen.

Grotendeels ligt mijn vertrouwen bij God, die leidt mijn weg, mijn leven. Maakt dat de keuzes makkelijker, Nee absoluut niet. Daarom zeg ik ook grotendeels. Diep van binnen zijn mijn gedachten me nog de baas en leidt ik mijn eigen leven, zit ik zelf op de troon, in plaats van dat ik God de ruimte geef, soms bewust soms onbewust.

enkele weken terug had ik zelfs een punt bereikt waarop ik het helemaal zat was, dienstbaar zijn in mijn gezin was me zelfs te veel. Ik twijfelde aan mezelf, en oud zeer kwam boven.

Achteraf hierop terugkijkend, kan ik weer dankbaar zijn. Dankbaar dat manlief, gesprekspartner is voor een ander man die in nood is. Die met zichzelf in de knoop zit. Dat de gesprekken te pas en te onpas plaats kunnen vinden, ongeacht of wij een avondje voor onszelf hadden bedacht. Dat ik gewoon weer de zooi achter iedereen aan op kan ruimen, kan koken en wassen. Dit klinkt niet leuk, nee ik weet het maar als je kijkt naar de positieve kanten in plaats van naar de negatieven kanten kom je veel verder.

Af en toe moet je gewoon even met beide benen op de grond gezet worden en weer beseffen dat emoties, maar gewoon emoties zijn, absoluut niet betrouwbaar zijn. Emoties worden geleid door alles wat wij op tv zien, te horen krijgen van vrienden en collega’s (gelovig of niet) en alles wat wij in deze maatschappij maar mee maken.

Wanneer gaan wij onze identiteit uit God halen? Wanneer gaan we de tijd nemen om onze bijbel te lezen, zonder misschien ook maar een antwoord te krijgen op onze vraag. Want is dat niet vaak waarom we onze bijbel lezen, waarom we tot God naderen?  omdat we vragen hebben, er zelf niet meer uit komen en acuut een antwoord willen hebben op ons verdriet, boosheid, frustratie e.d.

Wanneer gaan we leren dat we iedere dag met vreugde mogen leven, vanuit God’s oogpunt, vanuit zijn kracht. Als we dus in de ochtend al de tijd nemen om met Hem contact te maken, om ca. een half uurtje tijd te nemen voor hem door bijbel te lezen en te bidden. Dan weten we dat God bij ons is, naar ons geluisterd heeft omdat wij ook de moeite nemen om contact met Hem te zoeken. Als we dan ook nog eens tot 10 tellen op de momenten dat onze emoties de loop met ons nemen en we woorden gaan spreken die misschien niet heel handig zijn. Als we onze eigen ikje, lees karakter, aan God over gaan geven en willen inruilen voor zijn karakter.

Zou ons leven dan niet veel rustiger zijn en nog meer dankpunten hebben?

Zie jij een half vol of een half leeg glas voor je staan?

2 thoughts on “Twijfel, liefde, grenzen……”

Leave a Comment

Scroll to Top